Meer over Barhabise

Inmiddels heb ik wat meer over Barhabise gelezen en ben erachter dat het best een grote plaats is, met een mooi ziekenhuis, een busstation en zelfs een bioscoop! En het wemelt er bovendien van de hulporganisaties. Stichting Vajra uit Nederland heeft het nieuwe ziekenhuis gebouwd en het Amerikaanse Little Wings probeert de Nepalezen bij te brengen hoe je afval nog meer kunt verwerken behalve dan door het linea recta in de rivier te kieperen. Er wordt verder gewerkt aan betere sanitaire voorzieningen – veel huizen hebben geen wc dus de straat is vaak een open latrine – en ook het onderwijs drijft grotendeels op buitenlandse initiatieven. De middelbare school waar ik kom te werken wordt gerund door christenen uit India. Die laten de schoolkinderen – voor 90% hindoe – bij het appel iedere ochtend het Onze Vader opzeggen op het schoolplein van aangestampte aarde.

Dit is het schoolplein:

En dit wordt ons onderkomen:

Barhabise ligt op een hoogte van 840 meter in het district Sindhupalchok in de regio Bagmati in midden-Nepal. Bij een volkstelling in 1991 telde het 6132 inwoners en 1161 huizen.

Uitzicht over Barhabise:

Het plaatsje strekt zich uit langs beide oevers van de Bhote Khosi ofwel Tibetrivier, een aftakking van de grotere Sun Khosi of Goudrivier. Het wordt niet alleen doorsneden door de rivier, maar ook door de 1000 km lange Arniko Highway ofwel Vriendschapsweg. Deze drukke handelsroute is in de jaren tachtig met steun van de Chinezen aangelegd en verbindt Kathmandu met Lhasa in Tibet, of wat China sinds 1965 de Tibet Autonomous Region noemt.
Zo’n 25 kilometer voorbij Barhabise ligt de Vriendschapsbrug, met aan de andere kant een grote stalen poort met tralies, de poort naar China. Hier kom je als buitenlander alleen voorbij als je de juiste papieren kunt overleggen. Nepalezen uit de omgeving wordt de doorgang wel toegestaan, maar alleen om handel te drijven met de plaats Zhangmu, vlak over de grens.

Wij gaan natuurlijk wel proberen om ook voorbij dat hek te komen!

Bestemming: Barhabise

Eindelijk! Minder dan drie weken voor vertrek kreeg ik gisteren te horen waar ik de komende maanden gestationeerd zal zijn: het dorp Barhabise in Noord-Nepal, op slechts 26 km van de grens met Tibet. Het is vier uur rijden met de bus vanuit Kathmandu. Ik zal er werken op de lagere school en/of op de middelbare school, afhankelijk van mijn eigen voorkeur en van de vraag. Na schooltijd zal ik de vijftien kinderen van het kinderhuis Mero Niwas helpen met hun huiswerk en daarna het avondmaal met ze delen, het altijd eendere menu van de gemiddelde Nepalees: daal baath - rijst met linzensaus.
Ik ontmoette gisteren ook de andere vrijwilligers die tegelijk met mij hun werkzaamheden op verschillende locaties in Nepal starten. Onder hen Inge, de vrouw met wie ik in Barhabise drie maanden lang een kamer zal delen in het guesthouse aan de rivier Bhote Khosi. Een kamer met gezellig gebloemde gordijntjes en frisse zeegroene muren. Dat, en kakkerlakken.

De kinderen van Mero Niwas aan hun huiswerk.

Op de websites van Stichting Veldwerk en Cross Borders kun je meer lezen over het kinderhuis Mero Niwas (en ook over hun andere projecten).