Het was een gezellig weerzien met Hans en Fabienne, we hebben spannende verhalen over hun trekking aangehoord en verteld over onze eerste ervaringen als vrijwilligers. Ze hadden mooie foto's bij zich van Jit en zijn gezinnetje; zijn dochter Choyying is nu ruim tien maanden, een prachtig kind. Ze maken het heel goed. Jit is de afgelopen maand als gids met Hans en Fabienne meegeweest op hun trekking in Inner Dolpo. Zijn broertje Rabi mocht dit jaar ook voor het eerst als gids werken, verleden jaar was hij nog drager. Hij is met Frans, onze reisleider van toen, weer meegeweest op dezelfde trekking die ik vorig jaar maakte, Annapurna The Hard Way, en heeft zijn vuurproef glansrijk doorstaan.
Om elf uur zijn we door Kam Dawa Sherpa, een van de Nepalese bestuursleden van de stichting van Frans, Sathiko Sath, per taxi meegenomen naar het Sathiko Sath-huis aan de rand van de stad. Frans heeft me vorig jaar uitgebreid over zijn stichting verteld. Zijn geestdrift destijds werkte aanstekelijk en was een van de redenen dat ik nu weer hier ben. We hebben contact gehouden en gisteren heeft hij me uitgenodigd om te komen kijken in het kinderhuis van de stichting.
Sathiko Sath (Vrienden samen voor vrienden) bestaat nog maar een paar jaar maar is in die korte tijd al flink gegroeid. Het idee is simpel maar doordacht: bied kinderen van dragers en gidsen (mensen die fysiek zeer zwaar werk doen voor een laag inkomen en weinig toekomstperspectief hebben en geen geld om hun kinderen naar een goede school te sturen) de mogelijkheid op écht goed onderwijs. Zorg bovendien dat ze aansluiting vinden bij goed vervolgonderwijs en iets leren dat nuttig is voor hun eigen gemeenschap. Want scholing is bij de stichting niet het doel maar het middel. Wat ze uiteindelijk nadrukkelijk hopen te bereiken, is dat de kinderen straks - hoogopgeleid - niet naar het buitenland vertrekken, maar teruggaan naar hun dorpen om daar dingen ten goede te veranderen.
Al in de taxi zat Kam Dawa trots over het huis en de stichting te vertellen. Hij is gids, net als de overige leden van het Nepalese bestuur. Vlak voor we arriveerden bij het huis wees hij de school aan waar de Sathiko Sath-kinderen naartoe gaan; een enorme campus met zwembaden, sportvelden en alle mogelijke faciliteiten. De Little Angel's School is zonder twijfel de beste school van Nepal. Het schoolgeld is er ook naar.
Frans en zijn trekkinggezelschap (hij leidt zijn groepen aan het eind van hun reis graag nog even rond in 'zijn' kinderhuis) waren er nog niet toen we aankamen. Zodra de poort openging, vielen onze monden open van verbazing. Wow! Wat was het schoon en heel! Geen modder voor de deur! Gezellige kindertekeningen in de deuropening, bloembakken, fris geverfde muren! Al meteen waren we getroffen door het enorme contrast met ons eigen kinderhuis, Mero Niwas.
Binnen werden we warm ontvangen door de 'huisvader'. De kinderen zaten op hun vrije zaterdag hard te studeren in de ruime huiskamer. Ze kregen bijles van jonge leden van de plaatselijke rotary. Toen Frans met zijn gezelschap aankwam, stroomde iedereen naar buiten om hem op te wachten, ik ook. Het was een hartelijk weerzien. Na een maand in de bergen zag hij er gebruind en tanig uit, energiek als altijd. We zijn op het terras ontvangen met thee en hebben daarna een rondleiding gekregen door het huis. De sfeer is er heel gezellig, en wat een ruimte! Er wonen nu 29 kinderen waarvan de ouders en verdere familie in de bergen wonen. Van nog eens 18 kinderen die wel bij hun ouders of bij familie kunnen wonen, worden het schoolgeld voor de Little Angel's School, schooluniform, boeken, schoolmaaltijden en vervoer door de stichting betaald. Door loting wordt bepaald welke kinderen mogen meedoen.
De rondleiding eindigde op het dakterras. Daar werd een ander punt waarover goed is nagedacht helder toegelicht door Bashu Dev Neupane. Deze man is een autoriteit op het gebied van NGO's in Nepal en hij heeft zich als adviseur verbonden aan deze en nog een aantal andere kleinere stichtingen. Hij legde uit dat de recente burgeroorlog de verschillende etnische groepen, waartussen al nooit veel onderlinge contacten bestonden maar die door de migratie naar de steden steeds meer gedwongen samenleven, nog verder uit elkaar gedreven heeft. De stichting wil bijdragen aan het stimuleren van een harmonieuze samenwerking tussen deze groepen. Daarom bestaat het Nepalese bestuur (allen gids) uit vertegenwoordigers van de vijf belangrijkste etnische groepen: Sherpa, Shresta, Magar, Tamang en Gurung. Met coaching van het Nederlandse bestuur leren ze langzamerhand steeds beter samenwerken en hun gezamenlijke belangen behartigen. Hun kinderen zitten allemaal samen in het huis en sluiten daar vriendschappen die op de lange termijn ook - op heel kleine schaal - de muren tussen de verschillende groepen wat lager kunnen maken.
Na de uitleg van Bashu Dev was er voor iedereen daal baath in de eetkamer. Wel even wennen om die met een lepel te moeten eten, we zijn inmiddels helemaal gewend aan het eten met onze de rechterhand. Frans had nog een cadeautje van zijn groep voor de kinderen. Daarvoor werden ze allemaal opgetrommeld en ze hebben als dank met z'n allen een liedje gezongen. De groep moest daarna door naar het vliegveld want zou eind van de middag terug naar Nederland vliegen. Frans blijft nog een week om zich in te zetten voor zijn stichting.
Ik had al veel over Sathiko Sath gehoord en vond het een mooi initiatief, maar nu ik het met eigen ogen kon zien was ik toch wel erg onder de indruk. Heel doordacht, goed lettend op de lange termijn, met duidelijke doelen, korte lijntjes en weinig overhead. Als je niet weet wat je met je geld moet doen en een goed doel zoekt: hiervan weet ik 100% zeker dat elke cent op de juiste plek terechtkomt. De link vind je in de balk rechts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten